NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
171 - (2505) حدثنا
إسحاق بن
إبراهيم
الحنظلي
وأحمد بن عبدة
(واللفظ
لإسحاق). قالا:
أخبرنا سفيان
عن عمرو، عن
جابر بن
عبدالله. قال:
فينا
نزلت: {إذ همت
طائفتان منكم
أن تفشلا والله
وليهما} [3 /آل
عمران/122] بنو
سلمة وبنو
حارثة. وما
نحب أنها لم تنزل.
لقول الله عز
وجل: والله
وليهما.
{171}
Bize İshâk b. İbrahim
El-Hanzali ile Ahmed b. Abde rivayet ettiler. —Lafız İshâk'ındir.— (Dedilerki):
Bize Süfyân, Amr'dan o da Câbir b. Abdillah'dan naklen haber verdi. Câbir şöyle
demiş :
«Hani Allah yardımcıları
olduğu halde sizden iki taife bozulmayı gönülden geçirmişlerdi.» [Al-i İmran
122] Ayet-ı kerimesi biz Beni Seleme ile Beni Harise hakkında nazil olmuştur.
Onun inmemiş olmasını dilemeyiz, çünkü Allah (Azze ve Cette):
«Allah onların
yardımcıları!..» buyuruyor.
İzah:
Bu hadisi Buhâri
«Meğâzi» ve «Tefsir» bahislerinde tahric etmiştir.
Beni Seleme ve Beni
Harise ensârdandırlar. Müslim şarihlerinden Übbi diyorki: «Allah Teâlâ her
mü'minin yardımcısı olduğu halde bu âyette neden bu zevat tahsis buyurulmuş,
denilirse cevâbı şudur: Bir hükmün nâsla bir kimseye sabit olması umumi fertler
meyanında ona şâmil olmasından daha sağlamdır; çünkü, umumi fertlerden birinin
Allah benim yardımcımdır, diye iddiada bulunması sadece mü'inin olması
itibariyledir, Böyle bir kimsenin son nefesde ne hal alacağını Allah bilir.»
Hz. Câbir şunu demek
istemiştir: Allah Teâlâ bizim kabilelerimiz için :
«Ben onların
velisiyimL» buyururken, bu âyetin bizim hakkımızda inmemiş olması istenir mi?
Bu bizim için büyük bir müjde ve şerefdir. Çünkü Cenâb-ı Hak velimiz olduğunu
nassân bildirmiştir.